هور پر اب شد/ هورا کشیدند نوشته : ملک محمد مکوندی

?مقامات استانی و حتی برخی از کنشگران اجتماعی و سیاسی و ژورنالیست ها برخوردشان با مشکلات عدیده ی استان، عمدتا احساسی و مطالبات انها نسبت به اتفاقات و مسائل استان مقطعی
است.درحقیقت به جای درخواست مطالبات واقعی، تخصصی و منطقی و عدالت محور و پیگیری حل انها بصورت ریشه ای، بیشتر عکس العملی و احساسی عمل می کنند.

?به محض اینکه حادثه ای در استان رخ دهد بلافاصله همگی مسئولان استان اعم از استاندار، نماینده ولی فقیه، سپاه پاسداران نمایندگان خبرگان، نمایندگان مجلس، کنشگران سیاسی، زمین و زمان را بهم می دوزند و هرکدام با بازدید از منطقه و گرفتن عکس های تبلیغاتی و تشکیل جلسات و درخواست از مرکز و مقصر دانستن این و ان و دعوت از مسئولان کشوری و امدن انها به منطقه و ابراز همدردی با مردم و دست انداختن بر گردن مردم ستمدیده و دادن قول های عمدتا توخالی و گاها راه حل های مقطعی سر و ته موضوع را بهم می اورند. “سپس با دادن خسارات جزئی که بیشتر جنبه گدایی و تحقیر و حالت مسکنی دارد تا کمک های انسان دوستانه وحل ان بصورت اساسی،” مشکل بصورت موقت حل می شود و بعد هر کدام از مسئولین استانی با تبلیغات وسیع سعی می کنند که نقش خود در حل این معضل را پررنگ و اساسی جلوه دهند. نماینده ولی فقیه انرا ناشی از اقدامات خود می داند. استاندار و دولت انرا افتخار خود می پندارد. نمایندگان مجلس ونمایندگان خبرگان هم که با پخش فیلم و تصویر در کنار مردم خودرابعنوان ناجی معرفی می کنند. در مرکز هم به ریش همه ما می خندند که با دادن حداقل حقوق طبیعی مردم استان و به قول معروف به دادن یک اب نبات، همه مسئولین و مطالبه گران اجتماعی استان را راضی کرده اند. در هنگام وقوع زلزله های متعدد در یک دو سال اخیر، سیل، اب غیزانیه، ریز گردها، باران های اسیدی، مسئله کوی زردشت اهواز،غارت اب روخانه های کارون و دز و کرخه و‌مارون از سر چشمه ها، الودگی حاصل از سوختن نیشکرها و الایندهای ناشی ازتولیدات نفت و گاز، مشکل ابهای
سطحی و فاضلاب ها، دادن اب اشامیدنی به مردم به طعم خوشبوی فاضلاب، کمبود برق و خاموشی های مکرر. کمبود اب اشامیدنی و بلاخره خشک شدن تالاب های هورالعظیم، هویزه و شادگان. بیکاری و فقر، نبود امکانات مناسب درمانی و بهداشتی، اموزشی، رفاهی ، همه وهمه به همین سبک و سیاق از طرف مسئولان و برخی از کنشگران اجتماعی و سیاسی دنبال می شود.

?جالب اینجاست که در موضوع خشک شدن تالاب هورالعظیم،
استاندار منکر کم ابی و حتی منکر تظاهرات و اعتراضات مردم در شهرهای جنوبی می شود، سپاه پاسداران بعنوان ناجی و یاور مردم وارد معرکه می شود و با اقدامات مقطعی و کمک به مردم سعی می کنند که با کمک های خود از ایجاد بحران های سیاسی و امنیتی جلوگیری کنند که بدون تعارف یا تملق باید گفت دستشان درد نکند که با انجام عملیات فوری حداقل دلهای رنجدیده مردم اسیب دیده را تسکین می دهند.نمایندگان خبرگان با مصاحبه و یا حضور در محل و درخواست و استمداد از مقامات کشوری پیگیر موضوع می شوند. مسئولین کشوری به یکباره یادشان به خوزستان می افتد و طبق معمول باگفتن سخنان پرطمطراق تحت عنوان مردم غیور. مردم دلاور، مردم شهید پرور،، مردم ولایت مدار و …با حضور در منطقه ویا اعزام یک و یا چند هیئت به خوزستان مطابق روال معمول مشکل را بصورت مقطعی حل می نمایند. دولت حاضر که بلایای قبلی خوزستان رافراموش کرده است. بلافاصله هیئتی اعزام می کند. رئیس جمهور منتخب تماس تلفنی با استاندار می گیرد. ریاست قوه قضائیه هییت اعزام می نماید. و بالاخره با باز کردن یک الی دو دریچه از سد کرخه، هورالعظیم ابگیری می شود. یکی از نمایندگان خبرگان همچون سرداری فاتح در کنار هور العظیم حضور می یابد و قدم زنان ابگیری هور را به مردم نشان می دهد. ان دیگر نماینده خبرگان از مسئولین کشوری نهایت تشکر رابه جا می اورد انگار که با باز کردن دو دریچه از سد کرخه شق القمر کرده اند، تا بگوید من هم سهمی درحل مشکل مقطعی هور داشته ام. سپاه اعلام می کند که ابگیری هور حاصل پیگیری های جدی انها بوده است. استاندار وهییت اعزامی دولت این فتح الفتوح را کار خود می دانند. نماینده دیگر خبرگان صرفا به یک اطلاعیه بسنده می کند. امام جمعه با حضور در منطقه و پس از رسیدن اب به هورالظیم مظلوم را همچون حل مشکل هفت تپه ناشی از فعالیت های خود می دانند. نمایندگان مجلس هر کدام نطق های غرا ایراد می فرمایند و همه را مقصر می دانند الی عدم‌ پیگیری خودشان. بلاخره این مشکل همچون مشکلات قبلی بصورت مقطعی و مسکنی حل می شود.و همه بسلامتی یکدیگر هورا می کشند.تا مشکل بعدی فرا رسد. از دوباره روز از نو و روزی از نو.

? نماینده محترم ولی فقیه، نمایندگان محترم مجلس خبرگان، فرماندهان محترم سپاه و نهادهای امنیتی، نمایندگان محترم مجلس، استاندار محترم خوزستان، کنشگران محترم سیاسی و اجتماعی که الحق والانصاف جانانه واردمیدان می شوند، *همه باید بدانیم که رفع مشکلات اساسی و ریشه دار استان بصورت مقطعی و به حالت مسکنی راه حل اساسی نخواهد بود،و همانند یک زخم و دمل چرکین باقی خواهند ماند و از دوبار سر بیرون می اورند که دیگر نمی توان با اقدامات موقت انها را رفع و رجوع نمود.*

?نبود مدل توسعه اقتصادی در جمهوری اسلامی و به تبع ان عدم وجود برنامه های بلند مدت ۴۰ الی ۵۰ ساله و عدم تدوین استراتژی و تاکتیک در قالب برنامه های ۵ ساله انهم بر اساس طرح امایش سرزمین که طی ان قابلیت ها و مزیت ها و استعدادهای درونی کشور در هر استان مشخص می شود، و توسعه اقتصادی می بایست بر اساس این قابلیت ها صورت می گرفت، باعث شد هر دولتی که مستقر می شود و هر وزیری که در منصب وزارت قرار می گیرد بدلیل نبودافق ونبود مدل توسعه اقتصادی، استراتژی، تاکتیک اجرایی، سلیقه ای عمل کنند.مثلا فلان وزیر صمت، محور توسعه اقتصادی را صنایع سنگین و دیگری صنایع سبک در نظر می گرفت.فلان دولت تنها به اقتصاد درونزا بدون توجه به صادرات اعتقادداشت و سرمایه گذاری های بیهوده ای برای تولید برخی محصولات هزینه نمودند که کشورو یا استان مربوطه اصولا قابلیت و مزیت ان صنعت را نداشته است.لذا پس از مدتی با صنایعی ورشکسته و بدهکار مواجه شدیم. و یا فلان رئیس جمهور و یا وزیر بدلیل علاقه وعلقه ای که به مناطق خود دارند طرح هایی را در ان‌ مناطق اجرا کردند که خلاف طرح امایش سرزمین و قابلیت های ان استان بوده است، این طرح ها پس از مدتی ورشکست شده اند و سرمایه کشور بر باد رفته است و یا باعث ویرانی استانهای دیگر شده اند. مثلا احداث طرح های صنعتی
*اب بر در استان های کویری همانند صنایع مختلف فولاد در اصفهان، یزد و کرمان و یا صنایع اتومبیل سازی درکرمان و اصفهان (کاشان) و یا صنایع بزرگ نظامی اب بر در شاهین شهر و یا ایجاد شهرک های صنعتی ناهمگن با وجود صنایع اب بر در استانهای کویری فاقد طرح توجیهی و قابلیت ها و مزیت های منطقه ای اجرا شده، که باعث ویرانی استانهای دیگر از جمله خوزستان شده است* انها ناچار شدند اب مورد نیاز این صنایع را از *سرچشمه های رودخانه های خوزستان تامین نمایند و خوزستان را با بحران های زیست محیطی و تخریب زمین های کشاورزی و خشک شدن تالاب ها و رودخانه ها مواجه سازند*.وزارت نیرو از ابتدا در *قرق وزرا یا معاونین وزرا و مسئولین ابی استان اصفهان و سایر استانهای کویری بوده است* که بدلیل نبود مدل برنامه توسعه برای کشور، بصورت عشق و علاقه استانی علاوه بر تامین اب صنایع اب بر، از سرچشمه رودخانه های خوزستان و چهار محال، بخش زیادی از اب را برای کشت محصولاتی در استان های کویری هدایت کرده اند که قبلا سابقه کشت چنین محصولاتی را نداشته اند.در نتیجه استان خوزستان را با ۵ رودخانه خدادادی و ۵ میلیون اراضی مسطح و قابل کشت که می توانست با تولیدات محصولات استراتژیکی همچون گندم، ذرات، دانه های های روغنی و تامین محصولات خوراک دام و طیور کشور را بی نیاز سازد، به یک استان خشک و کم اب تبدیل نمودند.

? مسئولین جمهوری اسلامی با نداشتن مدل توسعه اقتصادی و برنامه های بلند مدت بر اساس قابلیت ها و مزیت های منطقه ای، قدر و منزلت اب های سطحی و ذخیره ابهای زیر زمینی خود را ندانستند و به مصرف اب در زمینه های کشاورزی به روش های غیر علمی و بصورت غرقابی تحت تاثیر فشار های منطقه ای ادامه دادند و بحران کم ابی در کشور را بوجود اوردند. متاسفانه این روش هنوز هم
ادامه دارد.اگر کشور ما دارای برنامه توسعه اقتصادی همه جانبه و متوازن و هدف دار و با مطالعه ای می بود، متوجه می شدند که اغلب مناطق ایران بر روی کمربند کویری واقع شده اند و در اینده نزدیک میزان بارندگی ها کم خواهد شد و با بحران کم ابی مواجه می گردند، که در انصورت اولا اقدام به مصرف بی رویه اب در کشاورزی و صنایع اب بر در استان های کویری نمی کردند. ثانیا با تدابیر ویژه و احداث طرح های ذخیره سازی اب در مناطق مختلف کشور،ضمن حفظ اب های زیرزمینی وابهای سطحی، بر ذخایر ابی خود می افزودند.در شرایط حاضر هم کشت برخی از محصولات مانند برنج که به صورت غرقابی انجام می شود درخوزستان و اصفهان و سایر استانهایی که مرطوب نیستند و میزان بارندگی انها کمتر از۶۰۰ میلی متر در سال است، ظلم به کشور است.جلوی ضرر را هر کجا بگیرند نفع است. مگر تمام دنیا همه محصولات کشاورزی یا صنعتی مورد نیاز خود را در داخل تامین می نمایند؟ هر کشوری که داری برنامه توسعه متوازن و همه جانبه باشد، بر روی مزیت ها و قابلیت های صنعتی و کشاورزی خود سرمایه گذاری می کند و با تدوین استراتژی مناسب هزینه تولید را به حداقل می رساند و محصول را با کیفیت مناسب و قابل رقابت به بازارهای داخلی و بین المللی عرضه می نماید، محصولاتی که قابلیت تولید در داخل ندارند و یا تولید انها مقرون به صرفه نیست و واردات انها ارزان تر تمام می شود، متناسب با نیاز داخلی از سایر کشورها تامین و وارد می شود.

?بحران خشکسالی اغلب جهان و ایران را فراگرفته است و بر اساس مطالعات صورت گرفته، اهواز و ماهشهر، ابادان، خرمشهر، شادگان و سوسنگرد درخطر عمده هستند.
اگر اقدامی صورت نگیرد طی چند سال اینده فاقد شرایط لازم برای زیست خواهند شد.

?حال که کشور طی این‌چند سال بدون برنامه و بصورت سلیقه ای اداره شده و متاسفانه خوزستان در هیچ کدام از دولت ها، وزیری در وزارتخانه های کلیدی نداشته است، معضلاتش نسبت به سایر استانها بیشتر است. *لذا واجب است که مطالبات همه خوزستانیها اعم از لر و عرب و بختیاری، دزفولی و شوشتری و بهبهانی و مسئولین و نمایندگان استان درخبرگان ومجلس، نماینده ولی فقیه، ائمه جمعه،سپاه پاسداران، نهادهای امنیتی، کنشگران اجتماعی و سیاسی، باید اساسی باشد تا مشکلات استان بصورت ریشه ای و “نه مقطعی” حل شوند. و تا پایان حل مشکلات ساکت ننشینند اگر بنا بر سهم هر استان در تولید ناخالص ملی (GDP) باشد،* باید گفت خوزستان بدلیل وجود نفت و گاز و سایر تولیدات، مقام اول را دارد. اما متاسفانه سهم ان از اعتبارات ملی و حل مشکلاتش نسبت به مناطق همتراز، از استان های اصفهان، تهران، فارس، کرمان، اذربایجان شرقی، خراسان رضوی و حتی استانهای کوچک کمتر است. *پیشنهاد می شود همگی مقامات فوق ازمقام معظم رهبری درخواست نمایند گروهی متخصص و با برنامه زیر نظر بیت رهبری و البته با هماهنگی سایر قوا بخصوص دولت و با تخصیص حداقل۵ الی ۷ در صد از در امد نفت خارج از بودجه معمول سالیانه؛ نسبت به رفع مشکلات وعقب ماندگیهای خوزستان اقدام‌ نمایند*.مشکلات خوزستان را همه میدانند و نیازی به ذکر انها نیست. *از مقامات امنیتی و اطلاعاتی استان درخواست می شود با مطالبات اقتصادی و رفاهی مردم و اعتراضات انها بصورت امنیتی برخورد نکنند و بگذارند مردم حق خود را مطالبه نمایند.و همه اقوام استان هم باید دست در دست هم ضمن درخواست مطالبات اقتصادی و اعتراضات مدنی از ورود افراد فرصت طلب و معاند در جمع خود جلوگیری نمایند