در سوگ ابراهیم عامری

ابراهیم عامری فعال سیاسی اجتماعی مردم عرب اهواز در سن هفتادو شش سالگی دارفانی را وداع گفت .

مطلب زیر از دکتر محمد کیانوش راد فعال اجتماعی سیاسی خوزستان را در این خصوص که سال ۸۶ منتشر شد را با هم دوباره میخوانیم

این خوانش از این جهت مهم است که پرونده سیاسی اجتماعی وی را بطور اجمالی کیانوش راد تحلیل نموده است

▶️ ابراهیم عامری معلم و روشنفکری قابل ستایش

نخبگان: دکتر محمد کیانوش راد / امسال ده فروردین ٩۶ ، ابراهیم عامری ، فعال سیاسی ِ اصلاح طلبِ عرب و دبیر ریاضی بازنشسته ، وارد هفتاد و یکمین سال زندگی خود می شود .

عامری هنوز هم پر انرژی و پر انگیزه است . در سن و سال عامری ، کمتر فعال سیاسی را درخوزستان و پا به پای جوانان خواهید یافت.

زندگی ، آنگونه که پوپر می گوید : سراسر حل مساله است. راه حل های درست و نادرست و سرانجام با ” مهندسی تدریجی اجتماعی ” و سعی و خطاها، راهی به حل درست و یا به بیان بهتر موجه تر ، عقلا نی تر و قانع کننده تر از هستی و هر مساله ریز و درشت زندگی ما انسان ها است.

مهندسی تدریجی نه تنها شامل جامعه ، که شامل ِ گروه های اجتماعی و خودِ فرد و در مسیرِشدنِ دائمی انسان موضوعیت دارد.

زندگی ابراهیم عامری نیز ، آمیزه ای از پاسخ های درست و نادرست بوده است

همه ما نیز ، همواره در معرض اشتباه بوده و هستیم. مهم شجاعت اخلاقی ، در پذیرفتن راه حل های درست مسایل است.

ابراهیم عامری را در دیار خویش باید در زمره ی روشنفکری ِ ارگانیک تعریف نمود. روشنفکری در کنار مردم .

رخداد انقلاب اسلامی ، عامری را از مدرسه ، به مسولیت های اجرایی ، از جمله ، همکاری با هیات های واگذاری زمین و فرمانداری کشاند ، سپس کنارش زدند و خود نیز کناره گزید .

دوم خرداد ، دگر بار، عامری را به میدان جامعه و سیاست کشاند . ساحتی گسترده گر و در میانه ی میدانِ جامعه و حکومت و عرب و عجم .

از تجربه جدید ِ وفاق ، با یار دیرین و نکته دان اش ،عبدالله سلامی ، تا افت و خیز سیاسی – اجتماعی .

کامیابی و ناکامی وفاق ، و درک دیگری از فعالیت مدنی غیر جزیره ای ، در جامعه چند قومی خوزستان باید یاد نمود.

تجربه وفاق و آفاق ، ابهام و تغییر در استراتری منطقه ای و بومی فعالان عرب را رقم زد. عامری در ابهام نماند و از این مرحله عبور کرد . اگرچه – برخی که از او آموخته بودند ، اکنون ، همچنان ، در قدم های اولیه مانده اند و سخنان گذشته را تکرار می کنند.

ابراهیم عامری هنوز هم میل دانستن و درک تجربه های نو و کاربردی و بومی کردن آنها را دارد. مساله ای در میان سیاسیون خوزستانی کمتر به چشم می آید.

عامری ، در کنار عبدالله سلامی ، تاثیرگذارترین شخصیت های عرب خوزستانی ، در میان روشنفکران عرب خوزستانی اند.

عامری بی آنکه سودای رهبری عرب های خوزستان را در سر داشته باشد ،( امری که گه گاه ، رقابت بر سر آن مشهود است ) ، بعنوان مدافعی راستین ، در کنار مردم عرب ایستاده است.

گفتگو و تعامل و همکاری ، و درک و شناخت دیگر اقوام خوزی و رهایی از استراتژی جزیره ای عمل نمودن ، حاصل عمری تلاش و مجاهدت و درک نوین عامری است.

تقدم دموکراسی خواهی بر قومیت گرایی ، راه را برای تنفس مطالبات و حقوق قومی و حفظ هویت قومی نیز خواهد گشود .

اولویت قومیت و ناسیونالیسم ( چه از نوع ِ فارسی یا عربی و یا ترکی یا ….) بر دموکراسی ، علاوه بر تفرق بیشتر اقوام ، راه بی بازگشت وانحطاط پله به پله ، از قوم ، تا قبیله و ایل ، و از ایل و قبیله تا بیت وخانه را می گشاید.

طرح فارس هراسی و یا عرب هراسی ، دو لبه یک قیچی ، برای هدفی واحد ، یعنی جدایی میان قومیت هاست.

دو لبه قیجی که در همکاری نانوشته و پنهان ، بدنبال جزیره ای کردن قومیت هاست .

سیاست جذب اقوام دیگر و با همکاری ، در مقابل سیاست دفعی و جزیره ای کردن اقوام ، نقشه راه واقع بینانه ای است که عامری ، در اخرین مصاحبه اش ، برآن تاکید ورزید.

عامری در ساحتِ منطقه ای ، روشنفکریِ سنتی ، و

سیاستمداری پوپولیسم و جزم اندیش و دگماتیسم نیست. او همچون روشنفکری ارگانیک ، آنگونه که گرامشی ترسیم می کند فعالیت داشته است.

افرادی چون عامری و سلامی را در میان فعالانِ عرب ، می توان روشنفکرانی ارگانیک ، آنگونه که گرامشی تبین نموده است نامید. فعالانی مردمی که فاصله خود را میان قدرت و حکومت و مردم همچنان به نفع مردم حفظ نموده اند.

روشنفکران ِ سنتی از نظر گرامشی ، روشنفکرِطبقه حاکم است. روشنفکری که وظیفه اش حفظ منافع و هژمونی طبقه حاکمه است.

روشنفکر ارگانیک ، از طبقه خود فاصله می گیرد ،و به نوعی پادهژمونی تولید می کند ، و سعی در رساندن طبقه کارگر و توده ها ، به حقوق و منافع حقیقی شان دارد . این دسته از روشنفکران بدلیل حضور در میان مردم ، جهان را آنگونه تحلیل می کنند که هست و نه آنگونه که نظام حاکم و سلطه از آنها می خواهد.

روشنفکر ارگانیک با کار دائمی و مساله یابی و پاسخ یابی برای آن ، برای رهایی مردم و توده ها گام برمی دارد و حلقه میانجی و واسطه میان توده ها و روشنفکران است.

عامری سیاست ورزی واقع بین است که ملاحظه ی قدرت و مصلحت و تعامل ، شیوه ای متفاوت از فارس هراسی و یا عرب هراسی را پیش روی جوانان عرب نهاده است. او به همگرایی ، با حفظ هویتکیانوش راد:

ها می اندیشد.

شاید روزی همگان دریابند که ، انسان بودن و انسان ماندن ، بالاتر و مهمتر از جنس و رنگ و زبان و نژاد و ملیّت و قومیت و قبیله و ایل و طایفه و حتا ایدئولوژی است.

سیاست ورزی عامری در خوزستان ، الگوی خوبی از تعامل با حاکمیت و سایر اقوام ، ذیلِ مطالبات دموکراسی خواهی و عدالتخواهی است.

عامری و سلامی همزمان ، آماج حملات تند ِمحافظه کاران و اصول گرایان و همچنین تندروهای افراطیِ قومی از دو جناح فارس و عرب هستند.

در روزگار قحطی پاکی ، عامری ، انسانی پاک و معلمی دلسوز و روشنفکری متعهد مانده است.

محمد کیانوش راد

هفتم فروردین