امین‌پور شاعر توده‌های رنج کشیده بود
به گزارش نخبگان و به نقل از ایکنا دکتر سعید آژده در گفتگویی افزود : قیصر امین‌پور شاعر توده‌های رنج‌کشیده بود، او شاعری بود که شعرش مخصوص به یک طیف یا جریان خاصی نبود؛ امین‌پور شاعری جهان شمول و متکثر بود؛ چنان‌که حتا برای کودکان و نوجوانان نیز شعر می‌گفت.
او ادامه داد: این شاعر گونه‌ای از ژانر ادبی را دنبال نمی‌کرد؛ بلکه در گونه‌های متفاوت و متنوع ادبی – شعری اعم از نثر ، غزل، شعر نو، مثنوی و… موفق بود.
شاعر دفتر “بوسه بر جنوب” با اشاره به این‌که ما از کودکی با قیصر آشنا بوده‌ایم و اشعار دلنشینش در همه‌جا با ما بود و مدام آن‌ها را زمزمه می‌کردیم، تأکید کرد: ناسپاسی محض است اگر قیصر را زیر یک چتر تصور کنیم و او را منسوب به یک جریان خاص بدانیم؛ چرا که او شاعر درد‌کشیده‌ها، پابرهنه‌ها و گرسنگان جامعه بود و این مضامین در شعرش به‌خوبی پیداست.
او همچنین با اشاره به شعر “دردواره‌های” امین‌پور اظهار کرد: امین‌پور از لحاظ زبان شعری از ادامه‌دهندگان راه نیمای بزرگ بود و عمده موفقیت و شناختش نزد مردم نیز به خاطر شاهکارهایش در شعر نوست.
دکتر آژده ادامه داد: ما نباید از شاعری مثل شفیعی کدکنی که تمام علایق‌اش و گرایش‌هایش به شعر کلاسیک و خاصه غزل است انتظار داشته باشیم که از قیصر شعر سپید بخواهد.
وی تصریح کرد: ادیبان و شاعران ما، به جز معدودی هم چون اخوان‌ثالث و قیصر امین‌پور که تحصیلات دانشگاهی داشتند، بقیه جزو کسانی بودند که بنا به دلایلی دانشگاه نرفتند. شاید به خاطر این که یا اصلا دانشگاه را قبول نداشتند و یا ترجیح می‌دادند خودشان استاد خودشان باشند و ادبیات را به شکل عمقی و شخصی بررسی کنند. در واقع مساله استاد خود بودن بیش‌تر در آثار شاعران ما به خصوص کلاسیک‌ها پیدا بوده و هست.
این شاعر معتقد است که امین‌پور در زبان نیز متفاوت بود؛ چون نیما راه را به او نشان داد و قیصر این راه را ادامه داد تا به جاودانگی کلمه و کلام رسید.
