بِسْمِ نامِ ایران، سرزمینِ خون و خورشید و خاک!
وای اگر شب خیال کند می‌تواند صدای این سرزمین را خاموش کند. وای اگر دشمن توهم کرده باشد که خانه‌های‌مان را نشانه می‌رود اما دل‌های‌مان را نه.
دیشب در آستانه‌ی غدیرِ ولایت غاصبانِ شب‌پوش بار دیگر پرده دریدند؛ دستِ خون‌آلودِ صهیونیسم از دلِ تاریکی بیرون جهید و خانه‌هایی را در خاکِ ما نشانه رفت. خانه؟ نه حریمِ ایمان را.
اما ایران، همان علی‌ست . ایران تجلی فریادِ حیدر در کوچه‌های تاریخ است و مگر می‌توان علی را نشانه گرفت و بی‌پاسخ ماند؟
اسرائیل غاصب نمی‌داند که این ملت در آستانه روزِ بیعت با ولایت هرگز عقب نمی‌نشیند.
آن رژیم سیاه نمی‌داند که ما هنوز صدای غدیر را در گوش جان‌مان داریم: ” مَنْ کُنتُ مَوْلاهُ، فَهذا عَلِیٌّ مَوْلاهُ “… و ایران مولا دارد و هر خاکی که مولا داشته باشد خونِ بی‌پاسخ ندارد.
ملت بزرگم !
در حمله‌ی دیشب چند تن از فرماندهانِ راه‌دیده و دانشمندانِ خاموش اما پرفروغ به شهادت رسیدند و رهبرمان آن پیرِ بیدارِ انقلاب فرمود:
“رژیم صهیونی باید منتظر مجازاتی سخت باشد؛ دستِ قدرتمندِ نیروهای مسلح جمهوری اسلامی او را رها نخواهد کرد، باذن‌الله.”
پس این صبرِ ما نیست این امان‌دادن است.این خشمِ ما نیست این ایمانِ ماست که شمشیرش را در نیام نگه داشته است؛ اما اکنون دیگر زمانِ فریاد است. ساعت ِپاسخ است. وقتِ آتشی‌ست که غصب را بسوزاند.
اسرائیلِ کودک‌کُش!
تو نه بر مرز ایران که بر آیینه تاختی و آیینه تکه‌تکه‌ات خواهد کرد. تو نه خانه که قُدسِ درونِ ما را نشانه گرفتی و مگر از قُدس، بی‌زخم خواهی رفت؟
ما در سپیده‌دمِ غدیر با قلم و دعا با مولایمان امام خامنه ای بیعتِ دوباره خواهیم کرد و با هر چه که دشمن را از حریمِ حیدر دور نگاه میدارد و ایران ما بلندتر از همیشه خواهد گفت: مرگ بر اسرائیل غاصب و کودک کُش! و بدانید در آستانه‌ی عیدِ غدیر این بار نه‌تنها شیرینی پخش خواهیم کرد که رعدِ عدالت را نیز به قلب دشمن خواهیم زد.
