اربعین ِمردمی

اعتدال نخبگان – داود مدرسی یان : پیاده‌ روی ‎اربعین، یک حرکت برنامه‌ریزی شده از سوی دولت‌های ایران یا عراق نیست. اگر برنامه‌ریزی شده بود بعد از سال ها با همکاری هم می‌توانستند زیرساخت‌های حضور حداکثری را فراهم کنند نه اینکه وزیر کشور ایران، یک هفته قبل از اربعین به عراق برود و رایزنی کند. نه اینکه زوار اباعبدالله با مشکلات عدیده در مرزها مواجه شوند و دو طرف مشکلات را به گردن همدیگر بیاندازند!

اربعین حسینی هزار سال است که با تمام مشکلات و موانع برگزار می‌شود و عاشقان حضرت اباعبدالله علیه‌السلام برای رسیدن به مقام سیدالاحرار، از قطع انگشتان و قطع دست تا اعطای جان شیرین‌شان دریغ نکردند. شعله‌ور شدن این حرارت در عصر جدید اما ثمره انقلاب اسلامی۵۷ و نهضت امام(ره) است.

احیای مکتب حسین در قرن جدید، ثمره مبارزه مستضعفان علیه مستکبران است. مستضعفانی که با نام و یادِ سیدمظلومان، اهل قیام شدند و روزی بر پشت پیراهن خاکی خود می‌نوشتند: “یا زیارت یا شهادت”؛ “می‌رویم تا راه کربلا را باز کنیم”. نهضت نوین پیاده‌روی اربعین ادامه آن مجاهدت‌هاست.

اربعین، یک منسک خشک و خالی و میان تهی نیست، بلکه بزرگداشت آزادی‌خواهی و عدالتخواهی است و نباید اجازه داد به سرنوشت حجِ بدون تبرئه، حج بدون نفی طواغیت و مستکبران، حج خنثی در برابر مسائل جهان، حج بی‌تفاوت در برابر مشکلات اسلام و مسلمین دچار شود. این نهضت، احیای ظلم ستیزی سیدمظلومان است.

دشمنان اما خوب می‌دانند، ‎پیاده‌روی اربعین در سال های اخیر، هرچه باعظمت‌تر برگزار شود به شدت موضع انقلاب اسلامی و جمهوری اسلامی را بالا می‌برد و منافع ایران و عراق را در شرایط فعلی تامین می‌کند. لذا از انواع و اقسام حیله و تخریب استفاده کرده تا آنرا کمرنگ کنند. از اختلاف‌افکنی بین ملت ها تا شایعه صیغه زنان ایرانی و مردان عراقی و بالعکس؛ رسانه‌های جریان اصلاحات البته کمتر از دشمنان اسلام و ایران هم به این مسائل دامن نزدند!

با این وجود وظیفه دولت‌ها چندبرابر سنگین‌‌تر است. شعارِ “اربعین باید مردمی بماند” به معنای بی‌مسئولیتی دولت‌ها نیست. خیر؛ دولت‌ها باید بتوانند زیرساخت‌های مورد نیاز را فراهم کنند. بعد از سال‌ها، این همه موانع و سختی شایسته نیست. حالا که مردم علاقمند هستند و از سد این همه تخریب و موانع رسانه‌ای عبور کردند نباید در مرزها و مسیرها دچار مشکل شوند!

نهضت اربعین برنامه‌ریزیِ زمینی و دولتی نیست بلکه اراده آخرالزمانی آن مَظْلُومِ بِلا ناصِر و ساکِنِ التُّرْبَهِ الزّاکِیَهِ است. اما دولت‌ها و اهل زمین، برای رساندن خود به این نهضت باید برنامه داشته باشند و لیاقت خود را برای در آغوش کشیدن این گوهر پاک نشان دهند وگرنه..